Öz-şefkat, bireyin kendisine karşı anlayışlı ve nazik bir tavır sergilemesini söz eden güçlü bir ruhsal yaklaşımdır. Günümüzde birçok birey, yanılgı yaptığında yahut zorluklarla karşılaştığında kendine karşı acımasız tenkitlerde bulunur. Bu durum, sırf ruhsal sıhhati olumsuz etkilemekle kalmaz, birebir vakitte bireyin kendine olan itimadını de zayıflatır.
Öz-şefkat geliştirme süreci, bireyin içsel tenkitlerini fark etmesiyle başlar. Danışmanlıkta, bireylere olumsuz içsel diyalogları daha olumlu ve destekleyici tabirlerle değiştirmeleri öğretilir. Örneğin, “Bunu neden başaramadım?” yerine, “Herkesin zorlandığı vakitler olur, elimden gelenin en uygununu yaptım” demek, bireyin kendine karşı daha nazik olmasını sağlar.
Bilimsel araştırmalar, mindfulness tekniklerinin öz-şefkati artırmada tesirli olduğunu göstermektedir. Mindfulness, bireyin mevcut anı yargılamadan kabul etmesini sağlar ve kendine karşı daha müspet bir tavır geliştirmesine yardımcı olur. Ayrıyeten, kişinin geçmiş muvaffakiyetlerini hatırlaması ve güçlü istikametlerini fark etmesi, bireyin öz-değer hissini artırır. Toplumsal münasebetlerde empati kurma hüneri geliştikçe, birey bu yaklaşımı kendine yöneltme konusunda da daha başarılı olur.
Sonuç olarak, öz-şefkat, bireyin ruhsal dayanıklılığını artıran ve hayat kalitesini yükselten değerli bir marifettir. Danışmanlık süreçleri, bireylerin öz-şefkati keşfetmelerine rehberlik eder ve bu süreçte kendileriyle daha sağlıklı bir bağ kurmalarına yardımcı olur. Öz-şefkat, sırf bireyin ruhsal yeterliliğini değil, birebir vakitte toplumsal bağlardaki doyumunu da artırır.
